De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De prevalentie bij de geboorte van mucopolysaccharidose type 2 (MPS2) bedraagt in Europa 1/166.000. Het is een X-gebonden recessieve stoornis; er werden zeer zeldzame gevallen met presentatie bij vrouwen gerapporteerd.

MPS2-patiënten lijken gezond bij de geboorte, en initiële symptomen verschijnen tussen de leeftijd van 18 maanden en 4 jaar. Macrocefalie ontwikkelt tijdens de zuigelingentijd en zuigelingen groeien in eerste instantie aan een normale of bovengemiddelde snelheid. Initiële manifestaties zijn onder meer frequente infecties van de luchtwegen (vooral middenoorontsteking); navel- en liesbreuk; hardnekkige diarree; hepatosplenomegalie; en huidletsels die lijken op sinaasappelschil (op schouder, rug en dijen). Een typisch gelaat met verdikking van de lippen en neusgaten, alsook een vergrote en uitstekende tong, vormt zich langzaam en kan opvallend worden tussen de leeftijd van 2-4 jaar, of later bij gevallen met een verzwakte vorm. Progressie varieert van een ernstige vorm (MPS2, ernstige vorm) met vroege psychomotorische regressie tot een verzwakte vorm (MPS2, verzwakte vorm) die zich manifesteert zonder cognitieve betrokkenheid.

MPS2 is het gevolg van iduronaat-2-sulfatase (I2S)-deficiëntie, die leidt tot lysosomale accumulatie van twee specifieke mucopolysacchariden, dermatansulfaat (DS) en heparansulfaat (HS). Het causale gen, IDS, is gesitueerd op Xq28, en er werden ongeveer 320 mutaties gerapporteerd die MPS2 veroorzaken.

Diagnose is gebaseerd op klinische tekenen, gevolgd door de detectie van verhoogde gehaltes DS en HS in de urine, en wordt bevestigd door het aantonen van de enzymdeficiëntie in het serum, leukocyten of fibroblasten, of in gedroogde bloedstalen. De enzymatische activiteit van een ander sulfatase dient ook te worden nagegaan. Genetisch testen vereist het zoeken naar deleties van exonen of hele genen, naar puntmutaties in IDS en in de promotor van dit gen, en naar recombinatie met het nabijgelegen pseudogen IDS2.

Differentiële diagnose omvat mucopolysaccharidose type 1, 6 en 7; sialidose type 2; mucolipidose type 2 en 3; en multipele sulfatasedeficiëntie.

Prenatale diagnose door meting van de IDS-activiteit of door mutatieanalyse van chorionvilli of amniocyten wordt enkel uitgevoerd bij mannelijke foetussen..

Vrouwen met een risico op dragerschap dienen een genetisch onderzoek te ondergaan, aangezien MPS2 X-gebonden recessief is. Vrouwelijke drager dragen de stoornis over aan 50% van hun zonen; er werden slechts 12 gevallen beschreven van getroffen meisjes als gevolg van onevenwichtige X-inactivatie.

Voor alle patiënten dient wekelijkse intraveneuze enzymvervangingstherapie (ERT) overwogen te worden, waarvan is aangetoond dat het de somatische symptomen verlicht. Een craniale shunt dient aangelegd te worden om gevallen van hydrocefalie te verlichten. Herstel van de hernia, tonsillectomie en adenoïdectomie (om de bovenste luchtwegen vrij te maken) en in sommige gevallen positieve drukventilatie of tracheostomie kunnen vereist zijn. Vervanging van een hartklep of heup en vrijmaken van de carpaal tunnel kunnen na verloop van tijd noodzakelijk zijn. Extensieve palliatieve zorg is vereist, en patiënten dienen regelmatig geëvalueerd te worden aan de hand van echocardiogram, meting van de respiratoire functie, volledig radiologisch onderzoek om dysostosis multiplex te identificeren, craniale en cervicale MRI met of zonder lumbaalpunctie om de druk van cerebrospinaal vocht te meten, gehoortesten, oogonderzoek, en testen van de zenuwgeleidingssnelheid.

De prognose is zeer variabel. Bij de ernstige vorm (60-80% van de gevallen) ligt de levensverwachting duidelijk lager, en de dood treedt meestal op voor de leeftijd van 25 jaar, vaak als gevolg van cardio-respiratoire complicaties. Bij de verzwakte vorm kunnen patiënten overleven tot in de volwassenheid, soms zelfs tot na de leeftijd van 60 jaar, en in deze gevallen zijn intellectuele beperkingen meestal afwezig.