De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De geboorteprevalentie van X-gebonden centronucleaire myopathie (XLMTM) wordt geschat op 1/50.000 mannen.

De ziekte wordt gekenmerkt door een ernstig fenotype bij mannen, die zich bij de geboorte presenteren met opvallende zwakte, hypotonie en respiratoir falen. Tekenen van prenatale aanvang zijn vaak aanwezig en omvatten vermindering van foetale bewegingen en polyhydramnion. Röntgenopnames van borstkas bij neonaten toont verdunning van ribben. Asfyxie bij geboorte is mogelijk het hoofdkenmerk. Een familiegeschiedenis van overlijden van mannelijke neonaten of miskraam is gangbaar. Getroffen zuigelingen vertonen vaak macrosomie, met een lichaamslengte boven het 90ste percentiel en grote hoofdomtrek. Externe oftalmoplegie is vaak geassocieerd. Testes zijn vaak niet ingedaald. Pylorusstenose en caverneus hemangioom van lever werden gerapporteerd bij enkele langdurige overlevers.

XLMTM wordt veroorzaakt door mutaties in het gen voor myotubularine (MTM1); Xq27.3-q28).

Diagnose is gebaseerd op typische histopathologische bevindingen bij spierbiopsie, in combinatie met suggestieve klinische kenmerken. Genetisch testen bevestigt de diagnose.

De voornaamste differentiële diagnoses zijn congenitale myotone dystrofie en andere aandoeningen gekenmerkt door ernstige neonatale hypotonie.

Prenatale diagnose is mogelijk wanneer de mutatie reeds eerder werd geïdentificeerd in een familielid.

Het overervingspatroon is X-gebonden recessief. Wanneer de vrouwelijke ouder een drager is, lopen mannelijke nakomelingen een risico van 50% om de ziekte over te erven; vrouwelijke nakomelingen lopen een risico van 50% om drager te zijn. De mate van penetrantie van de ziekte hangt af van niet-willekeurige X-inactivatie; de meerderheid van vrouwelijke dragers van de ziekte is asymptomatisch maar kan tekenen vertonen van slechts milde spierzwakte of urinaire incontinentie, wat wijst op betrokkenheid van gladde spier. Erfelijkheidsadvies dient aangeboden te worden aan alle patiënten en families.

Momenteel is er geen curatieve behandeling voorhanden. Ziektebeheer is ondersteunend en gebaseerd op een multidisciplinaire aanpak.

Bij de meerderheid van de gevallen is het ziekteverloop fataal binnen de eerste levensmaanden. Een deel van de getroffen mannen kan overleven tot in de tienerjaren of langer. In deze gevallen hangt overleving af van substantiële medische interventie en vaak constante ademhalingsondersteuning.