De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De totale prevalentie van syndroom van Bloom (BSyn) is niet gekend, maar in de Asjkenazisch-Joodse populatie wordt deze geschat op 1/48.000 geboorten. Een stichtermutatie, gekend als BLMash is aanwezig bij ongeveer 1 op 100 personen met een Asjkenazisch-Joodse achtergrond. Er zijn ook stichtermutaties in de Slavische en Hispanische populaties.

Individuen met BSyn vertonen een proportionele groeideficiëntie die prenataal aanvangt (gemiddeld geboortegewicht 1757 g) en zich levenslang doorzet (gemiddelde volwassen lichaamslengte van 149 cm voor mannen en 138 cm voor vrouwen). Dolichocefalie, smal gezicht, prominente neus en oren, en hypoplasie van de jukbeenderen en de onderkaak kunnen waargenomen worden. Onderhuids vetweefsel is schaars. Telangiëctatisch erytheem verschijnt in de eerste twee levensjaren in het gelaat (vooral op de wangen), de rug van de handen en andere gebieden die zijn blootgesteld aan de zon. Café-au-lait maculae en gehypopigmenteerde huidletsels komen vaak voor. Kinderen met BSyn eten doorgaans traag, hebben een verminderde eetlust, en eten een beperkte variëteit van voedsel. Ondanks nutritionele interventies is de gewichtstoename bescheiden en zitten kinderen maar zelden binnen het normale bereik van de groei. Een belangrijk kenmerk van BSyn is een sterk verhoogde predispositie voor kankers met een distributie die overeenkomt met de algemene populatie maar die zich voordoet op veel jongere leeftijd. Overlevers van een eerste kanker kunnen meerder kankers krijgen tijdens hun leven. De meeste mannen met BSyn hebben azoöspermie of ernstige oligospermie, terwijl vrouwen vaak vruchtbaar zijn maar mogelijk vroegtijdig menopauze vertonen.

Syndroom van Bloom wordt overgeërfd als een autosomaal recessieve eigenschap. Het gen BLM codeert voor een RecQ helicase dat een complex vormt met twee andere proteïnen, DNA-topoisomerase IIIα en RMI.BLM heterozygoten zijn gezond en vertonen geen klinische kenmerken van de stoornis.

De diagnose van BSyn wordt vermoed bij identificatie van typische klinische kenmerken en bevestigd door identificatie van biallelische pathogene varianten van het gen BLM aan de hand van moleculair genetisch testen.

De differentiële diagnose van syndroom van Bloom omvat Fanconi-anemie, syndroom van Silver-Russell, syndroom van Rothmund-Thomson, ataxie-teleangiëctasie, en Nijmegen breuksyndroom. Drie andere stoornissen kunnen ook interessant zijn voor een differentiële diagnose. RECQ-gemedieerde genoominstabiliteit 1, RECQ-gemedieerde genoominstabiliteit 2, en microcefalie - groeirestrictie - verhoogde uitwisseling van zusterchromatiden 2.

Prenatale diagnose voor risicovolle zwangerschappen is mogelijk door cytogenetisch (SCE) of moleculair genetisch testen (sequentiebepaling en deletie/duplicatie van BLM) van foetale cellen afkomstig van vruchtwaterpunctie of vlokkentest. De voorkeur gaat uit naar moleculair genetisch testen.

Transmissie gebeurt autosomaal recessief. Erfelijkheidsadvies dient aangeboden te worden aan koppels die risico lopen (beide individuen zijn drager van een causale mutatie van de ziekte), om hen te informeren over het risico van 25% op een getroffen nakomeling bij elke zwangerschap.

De behandeling is symptomatisch. Recepten en voedsel met verhoogde hoeveelheid calorieën kan gewichtstoename en sterkere groei stimuleren. Hoewel behandeling met groeihormoon de lineaire groei kan verbeteren, waarschuwen vele clinici tegen het gebruik ervan vanwege rapporten van vroege aanvang van kanker bij sommige behandelde kinderen. Standaard antibiotica regimes worden gebruikt om infecties te behandelen. Wanneer de immunoglobulinegehaltes in het serum laag zijn en de patiënten herhaaldelijke infecties ervaart, wordt soms behandeld met intraveneuze of subcutane immunoglobulinen. Bescherming van de huid, onder meer door blootgestelde huid te bedekken en breedspectrum zonnecrème met minstens 30 SPF te gebruiken, is cruciaal om de zongevoelige huiduitslag te verminderen. Aanbevelingen voor gezondheidstoezicht voor personen met syndroom van Bloom werden gepubliceerd, inclusief aanbevelingen voor controle van kanker. Vanwege de hypersensitiviteit van patiënten voor chemotherapie, wordt therapie met verlaagde dosering en/of kortere duur aangeraden, doorgaans beginnende met 50% van de op het gewicht gebaseerde dosering. Er dient voorzichtig omgesprongen te worden met het gebruik van ioniserende straling of alkylerende agentia, vooral busulfan, cyclofosfamide of melfalan.

Het vaak voorkomen van kanker verlaagt de levensverwachting. De mediane algehele levensverwachting bedraagt ongeveer 30 jaar, met kanker en gerelateerde complicaties als de voornaamste doodsoorzaak.