De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De aandoening is panetnisch, maar wereldwijde prevalentie is niet bekend. De prevalentie bij de geboorte wordt geschat op ongeveer 1/100.000 tot 200.000 levendgeborenen. Hoge prevalentie is gevonden op Malta en in Brazilië, en bij de Cypriotische en Roma-bevolking.

Er zijn drie types van GM1 gangliosidose op basis van de leeftijd bij aanvang: een ernstige snel evoluerende infantiele vorm met aanvang voor de leeftijd van zes maanden (type 1 GM1 gangliosidose), een late infantiele of juveniele vorm met aanvang tussen zeven maanden en 3 jaar, met vertraagde motorische en cognitieve ontwikkeling (type 2 GM1 gangliosidose), en een volwassene, chronische vorm met late manifestatie tussen 3 en 30 jaar (type 3 GM1 gangliosidose), vooral gekenmerkt door gegeneraliseerde dystonie (zie deze termen). De ernst van de ziekte lijkt gerelateerd te zijn aan de mate van bèta-galactosidaseactiviteit.

De aandoening wordt veroorzaakt door mutaties in het GLB1-gen (3p22.3) dat codeert voor bèta-galactosidase. Tot op heden zijn meer dan 165 mutaties geïdentificeerd. Deficiënte enzymactiviteit leidt tot toxische accumulatie van gangliosiden in lichaamsweefsels en vooral in het centrale zenuwstelsel (CZS).

Diagnose kan moeilijk zijn vanwege het brede spectrum van de klinische ziekte. Klinische verdenking is gebaseerd op tekenen van stapeling, zoals ruwer aangezicht, hypertrofisch tandvlees, kersrode macula, visceromegalie, dysostosis en psychomotorische vertraging. Perifeer bloeduitstrijkje (testen van gevacuoliseerde lymfocyten) en urine-oligosachariden zijn goede oriëntatietests. Gaucher-achtige schuimcellen werden gerapporteerd bij beenmergonderzoek. Diagnose wordt bevestigd door biochemische bepaling van bèta-galactosidaseactiviteit en/of door moleculaire genetische testen. Een secundair gecombineerd defect van zowel GLB1 als neuraminidase ( NEU1 ) (veroorzaakt galactosialidosis, zie deze term) moet worden uitgesloten.

Differentiële diagnose omvat mucopolysaccharidosen, sfingolipidosen en oligosacharidosen (zie deze termen).

Prenatale diagnose kan worden uitgevoerd door analyse van bèta-galactosidaseactiviteit en/of GLB1 moleculaire analyse in ofwel vlokkencellen (CV) of vruchtwatercellen, als mutaties worden geïdentificeerd bij een indexpatiënt.

GM1-gangliosidose is een autosomaal recessieve ziekte. Genetische counseling moet worden geboden aan de getroffen families.

Behandeling voor patiënten met GM1-gangliosidose is symptomatisch en ondersteunend. Substraatreductietherapie is een mogelijke benadering voor klinische studies bij laat-manifesterende vormen.

Prognose hangt af van het type GM1-gangliosidose en is zeer slecht bij de ernstige infantiele vorm en variabel bij de chronische volwassen vorm van de ziekte.