De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

Tot op heden werden ongeveer 40 patiënten met klassieke ARCL2 gerapporteerd.

Patiënten met ARCL2 presenteren zich met gegeneraliseerde cutis laxa bij de geboorte, maar met ouder worden, worden manifestaties van huid minder uitgesproken, of kunnen ze volledig verdwijnen. Pre- en postnatale groeiachterstand komen vaak voor. Patiënten hebben een karakteristiek aangezicht (schuin naar beneden hellende ooglidspleten, brede en platte neusbrug, korte neus met anteversie van neusgaten, grote oren, en kleine mond). De meest voorkomende oculaire anomalieën zijn strabisme en myopie. Congenitale luxatie van heup, verhoogde gewrichtslaxiteit, congenitale of progressieve microcefalie, vertraagde sluiting van grote fontanellen, osteoporose en verminderde botdensiteit zijn frequente bevindingen. Ontwikkelingsachterstand wordt bij de meerderheid van de patiënten waargenomen (vooral door spierhypotonie en gewrichtslaxiteit), maar congenitale hersenanomalieën zijn zeldzaam (hoewel ontwikkelingsanomalieën zoals 'cobblestone'-achtige dysgenesie van hersenen werden gerapporteerd bij sommige patiënten). Intellectuele achterstand en insulten werden gerapporteerd bij oudere patiënten. Systemische manifestaties zijn mild bij ARCL2, en longemfyseem en hartanomalieën komen zelden voor.

De onderliggende etiologie is in de meeste ARCL2-gevallen niet gekend. Bij sommige patiënten werd echter gecombineerde stoornis van N- en O-gebonden glycosylatie (congenitale glycosylatiestoornis type II) gedetecteerd, en deze is geassocieerd met mutaties in het gen ATP6V0A2 (12q24.31). Mutaties in ATP6V0A2 werden ook geïdentificeerd bij patiënten met WSS. Er zijn geen specifieke klinische kenmerken die ARCL2-patiënten met defecten van glycosylatie onderscheiden van diegenen zonder enige metabole anomalieën. Recent werden mutaties geïdentificeerd in het gen PYCR1 bij patiënten met ARCL2 en bij patiënten met een fenotype (rimpelige huid, osteopenie, en progeroïde kenmerken) dat overlapt met klassieke ARCL2 en WSS, en de nauw verwante syndromen geroderma osteodysplastica (GO) en syndroom van De Barsy (DBS).

Diagnose wordt gesteld op basis van lichamelijk onderzoek, evaluatie van ontwikkeling, status van skelet, beeldvormingsstudies, histologische analyse van huidbiopten (verminderde hoeveelheden structureel abnormale elastinevezels), en biochemische testen (iso-elektrisch focussen van plasma transferrine en apolipoproteïne CIII voor detectie van abnormale glycosylatie). Moleculair testen is beschikbaar in klinische context voor families met ATP6V0A2-mutaties.

Differentiële diagnoses zijn onder meer andere vormen van CL (ARCL type 1, autosomaal dominante CL, en X-gebonden CL), alsook de klinisch overlappende entiteiten GO en DBS.

Erfelijkheidsadvies dient voorgesteld te worden aan getroffen families, en prenatale diagnose is mogelijk aan de hand van moleculair testen voor families waarbij de causale mutatie van de ziekte reeds werd geïdentificeerd.

Er zijn geen doeltreffende therapeutische strategieën beschikbaar voor ARCL2, en zorg dient multidisciplinair te zijn, met symptomatische behandeling van oculaire en skeletale manifestaties, en ondersteunende en educatieve zorg voor ontwikkelings- en leerproblemen.

De prognose voor patiënten is variabel, maar de levensverwachting is doorgaans niet verminderd. Hoewel manifestaties van huid verbeteren met het ouder worden, werd cognitieve achteruitgang gerapporteerd bij enkele oudere patiënten.