De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De prevalentie bedraagt ongeveer 1/7.500. Er is geen verschil tussen geslachten.

Alle individuen hebben faciale dysmorfie; bovenop de typische kenmerken hebben jonge kinderen ook epicanthusplooien, volle wangen, een plat profiel, en kleine, ver uit elkaar staande tanden. Oudere kinderen en volwassenen hebben vaak een smal aangezicht en een lange hals. De meerderheid van de patiënten (80%) leidt aan cardiovasculaire ziekte, hoofdzakelijk stenose van middelgrote en grote arteriën (supravalvulaire aortastenose (70%), hypertensie (50%), en degeneratie van klepbladen van aortaklep en/of mitralisklep). Ontwikkelingsmijlpalen zijn vertraagd. Relatieve sterkte in taal en verbaal kortetermijngeheugen, en significante zwakte in visuospatiële constructie zijn typerend. Intellectuele achterstand komt vaak voor(75%), en een kenmerkend cognitief profiel met een overdreven vriendelijke en sociale persoonlijkheid en genot van muziek maar hypersensitiviteit voor geluid is kenmerkend (90%). Emotionele ontregeling is gangbaar en vele patiënten (50%) vereisen farmacologische behandeling voor angst en/of aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. Endocriene afwijkingen zijn onder meer hypercalciëmie (15-45%), verstoorde glucosetolerantie/type 2 diabetes mellitus (DM), obesitas bij adolescenten/volwassenen, subklinische hypothyreoïdie (15-30%), en osteopenie of osteoporose (50%). Andere problemen zijn onder meer axiale hypotonie, perifere hypertonie met verhoogde diepe peesreflexen in onderste extremiteiten, ataxie, en tremor. De groei bij kinderen bedraagt ongeveer 75% van de normale groeisnelheid. Jonge kinderen hebben gewrichtslaxiteit; gewrichtscontracturen komen voor bij oudere kinderen/volwassenen en leiden tot een onhandige gang. Lordose, kyfose en scoliose komen vaak voor. Overige gangbare problemen zijn onder meer oculaire, auditieve en dentale anomalieën, slaapstoornissen, voedingsproblemen, gastro-intestinale problemen, blaasdivertikels, malformatie van urinewegen, urinaire infectie, en enuresie.

Syndroom van Williams (WS) wordt veroorzaakt door een microdeletie op chromosoom 7q11.23, een regio die 26 tot 28 genen bevat, waaronder ELN.

Diagnose is gebaseerd op fenotype en genetisch testen (fluorescentie-in-situhybridisatie (FISH) of chromosoom-microarray).

De primaire differentiële diagnose is familiale supravalvulaire aortastenose.

Erfelijkheidsadvies dient voorzien te worden voor getroffen families. De meeste gevallen ontstaan de novo, en dus is het herhalingsrisico laag (minder dan 1%). Getroffen individuen lopen een risico van 50% op transmissie van de deletie naar een nakomeling. Een specifiek polymorfisme met inversie in het gebied kan het risico op het krijgen van een kind met WS verhogen.

Een levenslange, multidisciplinaire aanpak met medische monitoring, anticiperende begeleiding, directe therapieën, farmacotherapie, chirurgie, en adaptieve veranderingen is nodig. Nauwgezette opvolging van het hart gedurende het eerste levensjaar, en nauwgezette monitoring van calcium in serum tijdens de eerste 2 levensjaren worden aangeraden, net als zorgvuldige pre- en postoperatieve planning vanwege verhoogd risico op cardiovasculaire complicaties tijdens chirurgie. Kinderen dienen doorverwezen te worden naar een vroeg interventieprogramma voor fysio-, ergo- en spraaktherapie. Informatie, educatie en hulpgroepen worden aanbevolen voor getroffen patiënten, families en zorgverleners.

Een formele beoordeling van de levensverwachting ontbreekt. Cardiovasculaire complicaties zijn de voornaamste doodsoorzaak. Cardiovasculaire stenose kan evolueren, vooral tijdens de eerste 5 levensjaren. Perifere pulmonale vernauwingen verdwijnen vaak spontaan. De meeste individuen vereisen levenslange supervisie, zowel thuis als op het werk.