De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De prevalentie van kabuki-syndroom (KS) wordt geschat op 1/32.000 geboortes en lijkt een vaak voorkomende etiologie te zijn bij misvormde foetussen.

De aandoening presenteert zich doorgaans met neonatale/infantiele hypotonie en voedingsproblemen (die meer dan 70% treffen). Bij 90% van de patiënten associeert KS ontwikkelingsachterstand en intellectuele achterstand. Intellectuele achterstand is vaak mild to t matig, maar het spectrum gaat van normaal intellect tot ernstige achterstand. Verbale verwerving van taal en verbaal geheugen zijn meestal beter dan visuospatiële vaardigheden of verwerkingssnelheid. Individuen met KS behalen meestal mijlpalen op vlak van lopen en taal. Hartmalformaties worden waargenomen bij ongeveer 50% van de patiënten. Niermalformaties, doofheid, en insulten van verschillende types worden waargenomen bij ongeveer 20% van de patiënten. Immuundeficiëntie en recidiverende infecties komen vaak voor. Auto-immune kenmerken nemen toe met de leeftijd en treffen ongeveer 20% van de volwassenen met KS. Scoliose en luxatie van patella vereisen regelmatige screening en dienen zorgvuldig opgevolgd te worden in de puberteit. Ontbreken van tanden wordt vaak waargenomen. Obesitas kan voorkomen vanaf de leeftijd van 5 jaar en vereist opvolging. Deficiëntie van groeihormoon wordt waargenomen in 25-30% van de gevallen. Premature thelarche komt voor bij 30% van de vrouwelijke patiënten.

KS is meestal het gevolg van de novo pathogene varianten bij ongeveer 70% van de patiënten die voldoen aan de diagnostische criteria. Bij de meeste patiënten (56% tot 75%) is KS te wijten aan mutaties in het gen KMT2D (12q13.12), en bij een minderheid van de patiënten (5%) wordt KS veroorzaakt door mutaties in het gen KDM6A (xp11.2).

Diagnose wordt vermoed bij klinisch onderzoek, en bevestigd met genetische analyses.

Differentiële diagnoses zijn onder meer CHARGE- en 3MC-syndroom, syndroom van Hardikar, KAT6B-gerelateerde aandoeningen, en andere genetische aandoeningen met betrokkenheid van regulatie van chromatine.

Voor ouders van een indexgeval dient detectie van KS door vruchtwaterpunctie bij toekomstige zwangerschap besproken te worden. KS kan geïdentificeerd worden aan de hand van sequentiebepaling van exoom tijdens prenatale screening voor malformatiesyndromen.

Transmissie van KMT2D-gerelateerd KS is autosomaal dominant; in de meeste situaties ontstaan pathogene varianten echter de novo en is bijgevolg het herhalingsrisico bij broers/zussen laag. Het herhalingsrisico voor broers/zussen wordt geschat op ongeveer 1%, op basis van de mogelijkheid van parentaal kiembaanmozaïcisme. Transmissie van KDM6A-gerelateerd KS is X-gebonden, en mannen worden ietwat vaker getroffen dan vrouwen.

Ziektebeheer dient levenslang en multidisciplinair te zijn. Regelmatige opvolging door een klinisch geneticus, pediater, oftalmoloog, psycholoog/psychiater, spraaktherapeut, en fysiotherapeut zal een grote impact hebben. Voedingsproblemen vereisen mogelijk sondevoeding (nasogastrische toediening of gastrostomie). Evaluaties van de ontwikkeling zijn nodig om medische diensten af te stemmen op de noden van elk individu. Mogelijk zijn andere specialisten vereist, zoals een cardioloog, gastro-enteroloog, nefroloog, immunoloog, KNO (keel, neus, oor) of stomatoloog. Speciale aandacht is vereist voor fijne grafomotorische en visuele problemen.

De prognose is doorgaans gunstig. Specifiek onderzoek is vereist voor auto-immune en renale problemen. Autonomie is mogelijk beperkt, en getroffen individuen zullen soms levenslange ondersteuning door zorgverleners nodig hebben.