De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De precieze prevalentie is niet gekend en ongeveer 20 gevallen zijn tot nu toe gemeld.

Aanvang kan optreden vanaf de geboorte tot de vroege volwassenheid. Hoewel de zwangerschap meestal normaal is, kan de huid er gerimpeld en los uitzien bij de geboorte, en er kan navelbreuk of liesbreuk optreden. Binnen enkele dagen kunnen zich hypothermie, geelzucht, hypotonie en voedingsproblemen ontwikkelen. De eerste opmerkelijke verschijnselen kunnen hardnekkige diarree, blaas-diverticulae of recidiverende urineweginfecties zijn. Vertraagde motorische ontwikkeling is te wijten aan spierhypotonie en wordt geassocieerd met ongewone onhandigheid. De lengte is meestal normaal, terwijl milde wanverhouding met lange romp, smalle borst en schouders, thoracolumbale kyfose of scoliose, en pectus-misvorming gewoon zijn. De gewrichten zijn hyperflexibel. De elleboogmobiliteit is beperkt en er is een neiging tot dislocatie. Het uiterlijk van het aangezicht wordt geleidelijk kenmerkend. Ongebruikelijke kenmerken zijn een lang, smal gezicht, vaak met een hoog voorhoofd, scheefstaande ogen, kromme of prominente neus, lang filtrum, hoog gehemelte en prominente grote oren. De omvang van de slapheid van de huid is variabel en kan toenemen met de leeftijd, dat resulteert in neerhangende rimpels rond de romp. Het haar is meestal niet opvallend afwijkend, hoewel sommige patiënten dof en ongewoon grof haar kunnen hebben. Herhaling van de liesbreuk is gewoon. Vasculaire afwijkingen, zoals spataderen, komen vaak voor en arterieel aneurysma werd ook beschreven. De intellectuele capaciteit is laag tot de grens van normaal. Puberteitsontwikkeling is normaal.

OHS wordt veroorzaakt door mutaties in het gen ATP7A (Xq21.1) dat codeert voor het koper-transporteiwit Cu2+-transporterend ATPase-alfa-polypeptide. Patiënten met de mildere vorm hebben een verhoogd aantal mutaties die leiden tot een gedeeltelijk functioneel eiwit of verlaagde hoeveelheden van een anders normaal eiwit.

De diagnose wordt gebaseerd op de klinische kenmerken. Radiografie toont karakteristieke occipitale horens, welke symmetrische exostosen zijn en uitsteken uit het occipitale bot en naar beneden zijn gericht. Deze exostosen kunnen worden gevonden rond de leeftijd van 1 - 2 jaar, maar worden meestal pas ontdekt rond de leeftijd van 5 - 10 jaar. Ze blijven groeien tot de vroege volwassenheid. Diagnose wordt bevestigd door identificatie van een mutatie in het gen ATP7A.

Ziekte van Menkes is de belangrijkste differentiële diagnose. Andere aandoeningen die overwogen moeten worden omvatten andere vormen van cutis laxa en syndroom van Ehlers-Danlos (zie deze termen).

Vanwege de grote omvang van het gen en de verscheidenheid aan mutaties waargenomen in verschillende families, kan detectie van het genetisch defect in een bepaalde familie tijd kosten. Daarom is het bij risicogezinnen zeer belangrijk om de mutatie in ATP7A in de familie tijdig te definiëren en de heterozygote vrouwen voorafgaand aan een eventuele zwangerschap en prenatale diagnostiek te identificeren.

Overerving gebeurt X-gebonden recessief.

De behandeling is voornamelijk symptomatisch. Vroeg parenterale koperhistidinesuppletie kan de progressie van de ziekte wijzigen, maar er is geen literatuur over dit onderwerp.

De prognose is variabel bij OHS, hoewel de levensverwachting opmerkelijk langer is dan bij MD.