Orphanet: Choroba Alexandera typu I
x

Wyszukaj chorobÄ™ rzadkÄ…

* (*) pole obowiÄ…zkowe

Inne opcje wyszukiwania

Suggest an update

(*) Required fields.

Attention

Only comments seeking to improve the quality and accuracy of information on the Orphanet website are accepted. For all other comments, please send your remarks via contact us. Only comments written in English can be processed.

Captcha image

Choroba Alexandera typu I

Definicja choroby

Choroba Alexandra typu I jest astrogliopatią oraz najcięższą i najczęstszą postacią choroby Alexandra, ujawniającą się przed 4 rokiem życia i charakteryzującą się padaczką, olbrzymią głową (olbrzymia objętość mózgu) i postępującym opóźnieniem rozwoju.

ORPHA:363717

Classification level: Subtype of disorder
  • Synonim(y):
    • AxD typu I
  • Rozpowszechnienie: Unknown
  • Dziedzictwo: Nie dotyczy 
  • Wiek poczÄ…tku: Okres noworodkowy, Okres niemowlÄ™cy
  • ICD-10: E75.2
  • OMIM: 203450
  • UMLS: -
  • MeSH: -
  • GARD: -
  • MedDRA: -

Podsumowanie

Epidemiologia

Prewalencja nie jest znana. Ten typ choroby stanowi około 60% wszystkich przypadków choroby Alexandra.

Obraz kliniczny

Typowa choroba Alexandra typu I ujawnia się od urodzenia do 4 roku życia. Jeżeli ujawni się po urodzeniu (w ciągu 30 dni) zazwyczaj ma bardzo ciężki przebieg z uogólnionymi, częstymi, nie poddającymi się leczeniu napadami padaczkowymi, zwężeniem wodociągu (prowadzi do wodogłowia z wzmożonym ciśnieniem śródczaszkowym) i ciężką niepełnosprawnością intelektualną. W przypadkach mających początek w niemowlęctwie, poza napadami padaczkowymi obserwuje się ataksję, nadmierne odruchy i objawy piramidowe. Olbrzymia głowa i wystające czoło uzupełniają obraz kliniczny. U wszystkich niemowląt rozwojowe kamienie milowe nie pojawiają się, występuje regres w rozwoju psychomotorycznym. Przebieg choroby jest ciężki i często kończy się śmiercią w pierwszych dwóch dekadach po postawieniu diagnozy. Forma noworodkowa choroby postępuje najszybciej, dochodzi do znacznej niepełnosprawności i śmierci w pierwszych latach życia.

Etiologia

Przyczyną choroby są mutacje w genie (GFAP, zlokalizowanym w regionie 17q21), produkującym białko włókienek gleju, prowadzące do wzmożonej jego aktywności (tzw. gain-of-function mutations). Gen koduje białko GFAP, główne białko zasocjowane z filamentem pośrednim w astrocytach. W wyniku wzmożonej ekspresji i gromadzenia się zmutowanego białka, dochodzi do formowania się w astrocytach całego mózgu wtrętów/struktur (włókna Rosenthala). Nie wiadomo obecnie w jaki sposób włókna Rosenthala uczestniczą w patogenezie choroby.

Metody diagnostyczne

Obraz MRI wykazuje charakterystyczną leukodystrofię z nieprawidłowymi sygnałami z jąder podstawy mózgu, pnia mózgu i wzmożeniem kontrastu. Wykrycie za pomocą badania molekularnego mutacji w genie GFAP potwierdza diagnozę. Wykrycie włókien Rosenthala nie potwierdza diagnozy, ponieważ występują również w innych chorobach.

Rozpoznanie różnico

W diagnostyce różnicowej uwzględnia się choroby peroksysomowe, zespół Zellwegera, kwasicę glutarową typu I, zespół Aicardiego i Goutièresa, czołowy wariant adrenoleukodystrofii, leukodystrofię z wielkogłowiem i torbielami podkorowymi.

Diagnostyka prenatalna

Chociaż większość przypadków AxD typu I występuje sporadycznie, diagnostyka prenatalna jest możliwa do przeprowadzenia jeżeli mutacja będąca przyczyną choroby zostanie zidentyfikowana u dotkniętego chorobą członka rodziny.

Poradnictwo genetyczne

AXD typu I zazwyczaj występuje sporadycznie i spowodowana jest wystąpieniem mutacji de novo. Większość pacjentów nie posiada potomstwa. W przypadku zidentyfikowania mutacji de novo, rodzice zasięgający porady powinni zostać poinformowani o możliwości istnienia u jednego z nich mozaikowatości gonadalnej. Poradnictwo genetyczne oraz badania identyfikujące mutację powodującą chorobę mogą zostać zaproponowane rodzinom z wywiadem o obecności choroby oraz członkom takiej rodziny. Penetracja choroby jest całkowita.

Postępowanie i leczenie

AxD typu I jest chorobą nieuleczalną. Dostępne jest jedynie leczenie objawowe, które skupia się na kontroli napadów padaczkowych oraz utrzymaniu funkcji płuc i odżywiania. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami odżywiania mogą wymagać założenia przezskórnej gastrostomii albo umieszczenia sondy nosowo-żołądkowej. Podawanie antybiotyków ma na celu leczenie nawracających infekcji, a podawanie leków przeciw padaczkowych ma zapobiegać napadom. Należy zapobiegać powikłaniom ortopedycznym, zwłaszcza wystąpieniu skoliozy, a ważnym uzupełnieniem postępowania jest leczenie objawów spastyczności przez zespół wielospecjalistyczny. Rodzinom posiadającym chore niemowlęta można zaoferować pomoc psychologiczną.

Rokowanie

Prognoza jest zła, jednak przy stosowaniu odpowiedniej terapii niektórzy pacjenci żyją do wczesnego dzieciństwa, a nawet dożywają wieku młodzieńczego.

Recenzenci eksperci:  Dr Adeline VANDERVER - Dr Albee MESSING - Ostatnia aktualizacja : Czerwiec 2013

Dokładna informacja

Artykuł dla ogółu społeczeństwa

Profesjonaliści

Dodatkowy informacja

Dalsze informacje na temat tej choroby

Źródła dla pacjenta dla tej choroby

Badania nad tÄ… chorobÄ…

Specjalistyczne usługi socjalne

Dokumenty zawarte w niniejszej witrynie internetowej są przedstawione wyłącznie w celach informacyjnych. Materiał nie jest w żaden sposób przeznaczony do wymiany profesjonalnej opieki medycznej przez wykwalifikowanego specjalistę i nie powinien być używany jako podstawa do diagnozowania lub leczenia.