De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De jaarlijkse incidentie van GD in de algemene populatie ligt rond 1/60.000, en de prevalentie bedraagt ongeveer 1/100.000. Ziekte van Gaucher type 2 is zeer zeldzaam, met een incidentie van ongeveer 5% van alle GD-patiënten en een prevalentie van nagenoeg nul, rekening houdende met de ernst en vroege sterfte.

De ziekte presenteert zich meestal bij zuigelingen van 3 tot 6 maanden oud, met systemische manifestaties van hepatosplenomegalie en een vroeg optredend en ernstig neurologisch syndroom. De eerste verschijnselen zijn oculomotorische verlamming of bilateraal gefixeerd strabisme geassocieerd met bulbaire verschijnselen, vooral ernstige moeilijkheden met slikken, progressieve spasticiteit en dystonische bewegingen. Insulten treden later op, en manifesteren zich als myoclonusepilepsie die refractair is voor behandeling met anti-epileptica.

GD type 2 is een lysosomale stapelingsziekte veroorzaakt door een mutatie in het gen GBA (1q21), dat codeert voor het lysosomale enzym glucocerebrosidase. Deficiëntie van glucocerebrosidase leidt tot accumulatie van afzettingen van glucosylceramidase (of bèta-glucocerebrosidase) in cellen van het reticulo-endotheliale systeem van lever, milt en beenmerg (Gaucher-cellen).

Definitieve diagnose vereist demonstratie van verminderde enzymatische activiteit van glucocerebrosidase.

Biochemische prenatale diagnose kan voorgesteld worden aan koppels die reeds een kind met GD type 2 kregen. Dit kan gebeuren aan de hand van meting van enzymactiviteit na vlokkentest in week 10-12 van de zwangerschap of in amniocyten in cultuur na bijna 16 weken zwangerschap.

Transmissie gebeurt autosomaal recessief.

Behandeling lijkt geen effect te hebben op neurologische manifestaties en wordt bijgevolg niet geïndiceerd voor patiënten met GD type 2.

De prognose is slecht, en de meeste patiënten sterven voor de leeftijd van 2 jaar.