De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De prevalentie is niet bekend. Tot nu toe zijn er 16 gerapporteerde gevallen in 14 families.

De ziekte vangt gewoonlijk aan in de zuigelingentijd of vroege kindertijd. Slechts een gerapporteerde patiënt werd gediagnosticeerd op de leeftijd van 20 jaar. De manifestaties die zich presenteren zijn deze van anemie zoals vermoeidheid, anorexia, geïrriteerdheid, tachycardie, systolische ruis en pallor. Groeiachterstand, hepatomegalie en weerkerende infecties zijn andere frequente manifestaties van de ziekte. In ongediagnosticeerde individuen kan ijzerstapeling leiden tot levercirrose, hartfalen en arthropathie. Hypothyreoïdie en splenomegalie werden ook afzonderlijk gemeld in twee geïsoleerde gevallen. De dood kan optreden als gevolg van congestief hartfalen of pneumonie.

Congenitale atransferrinemie is te wijten aan mutaties in het TF-gen (3q21) dat codeert voor TF, een bloedproteïne dat noodzakelijk is voor het correcte transport van ijzer naar lever, milt, en beenmerg. Zonder de synthese van TF, is er een reductie in de bezorging van ijzer aan ontwikkelende erytroïde precursoren in het beenmerg, wat resulteert in een verminderde hemoglobinesynthese en bijgevolg in anemie en ijzerstapeling in perifere weefsels (secundaire hemochromatose).

De diagnose is gebaseerd op laboratoriumtests die anemie aanduiden, alsook een serumniveau van TF van minder dan 35 mg/dl. Een vergrote lever, het gevolg van hemosiderose, kan in sommige gevallen ook opgemerkt worden bij klinisch onderzoek. Moleculair genetische tests kunnen een mutatie in het TF-gen identificeren, wat de diagnose bevestigt.

Differentiële diagnoses omvatten andere aandoeningen die zich manifesteren met hypotransferrinemie, zoals GRACILE-syndroom en nefrotische syndromen (zie deze termen) en, bij volwassenen, degenen die leiden aan chronisch alcoholisme.

Een prenatale diagnose voor zwangerschappen die risico lopen vereist voorafgaande identificatie van de ziekteveroorzakende mutaties in de familie.

Congenitale atransferrinemie wordt op autosomaal recessieve wijze overgeërfd en erfelijkheidsadvies is beschikbaar.

Er is geen genezing mogelijk voor congenitale atransferrinemie. De behandeling omvat gewoonlijk maandelijkse flebotomieën gevolgd door infusies met volledig plasma of gezuiverd apotransferrine die de overmaat aan ijzer verwijderen en het TF-niveau op peil brengen, wat de correcte vorming van hemoglobine toestaat. De behandeling is levenslang en regelmatige opvolging wordt aanbevolen.

Met de juiste behandeling is de prognose goed, maar gezien het kleine aantal patiënten is er niets bekend over complicaties op lange termijn.