De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

MRKH-syndroom (inclusief type 1 en type 2) heeft een wereldwijde prevalentie van 1/4.500 levend geboren vrouwen. Het aandeel van MRKH-syndroom type 1 varieert sterk tussen verschillende cohorten gerapporteerd, waardoor een accurate incidentie van dit type niet mogelijk is.

MRKH-syndroom type 1 wordt meestal gediagnosticeerd in de adolescentie aangezien het eerste symptoom doorgaans een primaire amenorroe is bij jonge vrouwen met voor de rest normale ontwikkeling van secundaire seksuele kenmerken en normale externe genitaliën. Bij patiënten ontbreekt de uterus en het bovenste 2/3 van de vagina. Als gevolg hiervan werden moeilijkheden met geslachtsgemeenschap gerapporteerd. Bekkenpijn kan gerapporteerd worden bij diegenen met uteriene overblijfselen. Aangezien de uterus ontbreekt of niet functioneel is, kunnen deze vrouwen geen kinderen baren. De ovaria zijn echter normaal en functioneel.

De precieze etiologie van MRKH-syndroom blijft grotendeels ongekend. Initieel werd MRKH-syndroom als zijnde sporadisch beschouwd, wat de betrokkenheid van niet-genetische of omgevingsfactoren deed vermoeden. Er werd echter nooit een verband vastgesteld tussen een causale omgevingsfactor en MRKH-syndroom. Tegenwoordig is het duidelijk dat MRKH-syndroom een genetische oorsprong heeft, dankzij een toename van beschrijvingen in families en tal van genetische studies die werden voltooid. Deze studies hebben associatie van verscheidene chromosomale afwijkingen met de ziekte aangetoond, zoals kleine interstitiële duplicaties in 1q21.1 en in Xpter-p22.32, of deleties in 4q34-qter, 8p23.1, 10p14, 16p11.2, 17q12, 22q11.21 en Xq21.31. Deze genomische herschikkingen treffen tal van genen. Er werden vermeende kandidaat-genen beschreven, zoals HNF1B (17q12), LHX1 (17q12), SHOX (Xp22.33 en Yp11.32), TBX6 (16p11.2), en ITIH5 (10p14). De correlaties tussen fenotype en genotype werden echter nog niet vastgesteld.

Er werd gedacht dat MRKH-syndroom (type 1 of type 2) zuiver sporadisch was, maar in familiale gevallen lijkt het overgeërfd te worden als een autosomaal dominante eigenschap met onvolledige penetrantie en variabele expressiviteit. Erfelijkheidsadvies kan voordelig zijn in deze familiale gevallen.