De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

Tot op heden werd 1q21.1-microdeletiesyndroom beschreven bij 46 patiënten.

Het klinische fenotype is uiterst variabel; de meest gangbare maar niet-constante klinische bevindingen zijn microcefalie, ontwikkelingsachterstand of milde intellectuele achterstand, minieme faciale dysmorfe kenmerken, en ooganomalieën. Congenitale malformaties komen niet vaak voor. Autismespectrumstoornissen, schizofrenie en aandachtsdeficiëntiestoornis met hyperactiviteit werden occasioneel opgemerkt.

Dit syndroom wordt veroorzaakt door een terugkerende deletie van 1,35Mb in de distale regio 1q21.1, die verschillend is van de gedeleteerde regio geïmpliceerd in TAR-syndroom.

Deze microdeletie werd geïdentificeerd met behulp van op microarray gebaseerde vergelijkende genoomhybridisatie (CGH), en kan enkel gediagnosticeerd worden door moleculaire cytogenetica. Het kan niet geïdentificeerd worden door routineuze chromosoomanalyse.

Het onderliggende mechanisme is niet-allelische homologe recombinatie (NAHR). Deleties ontstaan de novo of kunnen op een autosomaal dominante manier overgeërfd worden van mild getroffen of volledig normale ouders. Dit suggereert dat distale 1q21.1-microdeletie onvolledige penetrantie en variabele expressiviteit heeft.