De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De prevalentie is niet gekend, maar tot op heden werden ongeveer 300 gevallen gerapporteerd.

De huid is meestal normaal bij de geboorte, maar op een leeftijd tussen drie en zes maanden ontwikkelt erytheem op de wangen, dat vervolgens verspreidt naar extremiteiten en billen. Romp en abdomen blijven doorgaans gespaard. Tijdens het verloop van de ziekte ontwikkelt zich cutane atrofie met reticulaire gebieden van hypo- en hyperpigmentatie en persisterende teleangiëctasieën. Overige cutane manifestaties zijn onder meer dentale anomalieën, nageldystrofie, en palmoplantaire hyperkeratotische laesies. Extracutane manifestaties zijn klinisch heterogeen, en twee subtypes van RTS werden gedefinieerd: RTS type 1 (RTS1), gekenmerkt door poikilodermie, ectodermale dysplasie en juveniel cataract, en RTS type 2 (RTS2), gekenmerkt door poikilodermie, congenitale defecten van bot (boller voorhoofd, zadelneus, en defecten van radiale stralen zoals hypo- of aplasie van duim of aplasie van radius), en verhoogd risico op osteosarcoom in de kindertijd en cutaan plaveiselcelcarcinoom op latere leeftijd. Bij sommige patiënten was er melding van gastro-intestinale (chronisch braken en diarree), respiratoire, en goedaardige en maligne hematologische manifestaties (anemie, neutropenie en myelodysplasie), alsook hypogonadisme en osteopenie.

RTS2 wordt veroorzaakt door homozygote of samengesteld heterozygote mutaties in het helicase-gen RECQL4 (8q24.3; gedetecteerd bij 60-65% van de RTS-patiënten), terwijl de etiologie van RTS1 vooralsnog niet gekend is.

Diagnose is gebaseerd op klinische bevindingen (vooral aanvangsleeftijd, verspreiding en voorkomen van poikilodermie) en moleculaire analyse van RECQL4-mutaties. Diagnose van RTS dient overwogen te worden bij alle patiënten met osteosarcoom, vooral wanneer dit gepaard gaat met veranderingen van huid.

Differentiële diagnoses zijn onder meer andere oorzaken van in de kindertijd optredende poikilodermie en andere zeldzame vormen van genodermatose met prominente teleangiëctasie (waaronder syndroom van Bloom, xeroderma pigmentosum, syndroom van Kindler, poikilodermie met neutropenie, en dyskeratosis congenita), alsook de allelische aandoeningen RAPADILINO-syndroom (waarbij defecten van radiale straal een constant kenmerk zijn, poikilodermie afwezig is, en het risico op maligniteit lager is) en syndroom van Baller-Gerold (dat geassocieerd is met craniosynostose).

RTS wordt op een autosomaal recessieve manier overgeërfd. Erfelijkheidsadvies dient voorzien te worden voor RTS-patiënten en hun families, in combinatie met een aanbeveling voor monitoring voor kanker voor alle patiënten met RTS2.

Ziektebeheer dient onder meer te bestaan uit behandeling van telangiëctatische laesies met laser, jaarlijks oogonderzoek, en radiologisch onderzoek in geval van botpijn, mank lopen of fracturen (indicatoren van osteosarcoom). RTS-patiënten vertonen mogelijk verhoogde susceptibiliteit voor bijwerkingen van chemotherapie, en een hoger risico op secundaire maligniteit (5% risico op ontwikkeling van huidkanker).

De prognose bij RTS is variabel: de levensverwachting is normaal in afwezigheid van kanker, terwijl uitkomsten bij patiënten met maligne pathologieën afhangen van de kwaliteit en de frequentie van screening en behandeling van kanker.