De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

Prevalentie en incidentie zijn niet gekend. Er werden minder dan 150 gevallen beschreven in de literatuur.

Bovenste ledematen worden frequenter en ernstiger aangetast dan onderste ledematen. Het defect is voornamelijk mesomeel, waarbij het spaakbeen het meest wordt getroffen van de bovenste ledematen, en het kuitbeen van de onderste ledematen. De meest ernstige defecten leiden tot focomelie. Aplastische of hypoplastische duimen, oligodactylie, clinodactylie of syndactylie kunnen ook voorkomen. Craniofaciale anomalieën zijn onder meer microcefalie (ernstiger bij mannen dan bij vrouwen), hypoplastische neusvleugels, hypoplasie van jukbeen, hypertelorisme, micrognathie, capillair hemangioom, exoftalmie, schuin naar beneden hellende ooglidspleten, dysplastische of kleine oren, troebel hoornvlies of cataract, en gespleten lip en verhemelte. Er is een correlatie tussen de gradatie van ledemaatmalformatie en faciale malformatie. Andere malformaties, zoals congenitale hartdefecten, cystenier en grote genitaliën (vergrote fallus of clitoris), kunnen voorkomen. Bij patiënten die de neonatale periode overleven, wordt ernstige intellectuele achterstand waargenomen.

De ziekte wordt veroorzaakt door mutaties in het gen ESCO2 (8p21.1). Dit gen codeert voor een proteïne dat behoort tot de Eco1/Ctf7-familie van acetyltransferases en dat betrokken is bij het tot stand komen van cohesie tussen zusterchromatiden tijdens de S-fase. Mutaties in ESCO2 leiden tot vertraagde celdeling, verhoogde celdood en verstoorde celproliferatie. Het verlies van progenitorcellen tijdens de embryogenese is waarschijnlijk verantwoordelijk voor de ontwikkelingsdefecten die waargenomen worden bij RBS.

Diagnose is gebaseerd op klinische kenmerken en karyotypering (met een typisch 'treinspoor'-uiterlijk van chromosomen door repulsie van heterochromatische regio's en premature scheiding van centromeren). Directe sequentiebepaling van het gen ESCO2 kan de diagnose bevestigen.

Differentiële diagnoses zijn onder meer thalidomide-embryopathie, syndromen van Baller-Gerold en Cornelia de Lange, en TAR-syndroom.

Wanneer een eerder kind in de familie werd gediagnosticeerd met RBS en drager is van mutaties in ESCO2, kan prenatale diagnose uitgevoerd worden aan de hand van DNA-analyse van stalen van een vlokkentest. Anderzijds kan RBS vermoed worden bij observatie van typische RBS-anomalieën met echografie en bevestigd worden met karyotypering.

Overerving gebeurt autosomaal recessief.

Behandeling omvat chirurgische correctie van faciale malformaties, chirurgische en/of orthopedische behandeling van ledemaatdefecten en behandeling van cognitieve beperkingen.

De prognose is relatief ongunstig. De hoge mortaliteit in de neonatale periode of vroege kindertijd is het gevolg van malformaties van hart of nier.