De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De prevalentie bij de geboorte van syndroom van Larsen (LS) wordt in Europa geschat op minder dan 1 op 100.000.

Primaire klinische kenmerken van LS zijn congenitale luxaties van heup-, knie- en ellebooggewrichten met equinovarus of equinovalgus voetmisvormingen (klompvoeten). Andere frequente manifestaties zijn onder meer misvormingen van de wervelkolom zoals scoliose en kyfose van cervicale wervelkolom, soms geassocieerd met cervicale myelopathie en korte, brede, spatelvormige distale falangen waarbij de duim bijna altijd getroffen is. Terugkerende craniofaciale anomalieën zijn onder meer een prominent voorhoofd, ingezakte neusbrug, afgeplat middengezicht en oculair hypertelorisme. Op de middellijn gespleten verhemelte en conductief gehoorverlies werden ook reeds vaak gerapporteerd.

Het syndroom is het gevolg van missense mutaties of kleine deleties zonder leesraamverschuiving in het gen FLNB (gesitueerd op 3p14.3), dat codeert voor filamine B, een proteïne van het cytoskelet.

Diagnose is gebaseerd op klinische evaluatie en röntgenonderzoek van skelet dat, naast andere factoren, overtallige carpale en tarsale ossificatiekernen toont, en wordt bevestigd door genetisch testen.

De differentiële diagnose omvat andere ernstigere en letale FLNB-gerelateerde aandoeningen: atelosteogenese type I, atelosteogenese type III en boemerang-dysplasie, alsook otopalatodigitaal syndroom type I en spondylo-epifysaire dysplasie, CHST3-type; chondrodysplasie met gewrichtsdislocaties, gPAPP-type; Larsen-achtig syndroom, B3GAT3-type; Larsen-achtig syndroom van het eiland Réunion, en syndroom van Desbuquois.

Prenatale diagnose is beschikbaar voor diegenen met een familiegeschiedenis van LS.

LS wordt overgeërfd op een autosomaal dominante manier. De autosomaal recessieve gevallen die in het verleden werden gerapporteerd, stemmen mogelijk overeen met parentaal kiembaanmozaïcisme, maar vertegenwoordigen waarschijnlijk eerder de recenter gedefinieerde recessieve syndromen met gelijkaardige maar nog steeds verschillende presentaties. Erfelijkheidsadvies dient voorgesteld te worden aan individuen met een oorzakelijke mutatie van de ziekte om hen te informeren over het risico van 50% om de mutatie door te geven aan een nakomeling.

Ziektebeheer dient aangepast te worden aan elke patiënt en omvat mogelijk orthopedische behandeling en controle, chirurgische procedures, vooral voor luxatie van heup, en fysiotherapie. In geval van gehoorverlies wordt een multidisciplinair team met pediatrische expertise aangeraden. Het is essentieel dat alle zuigelingen met een klinische diagnose van LS een evaluatie van de cervicale wervelkolom ondergaan, en dit zo snel als praktisch mogelijk na de geboorte, om levensbedreigende instabiliteit van de cervicale wervelkolom uit te sluiten.

LS heeft geen invloed op de levensverwachting.