De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De incidentie van syndroom van Silver-Russell wordt geschat op 1-30/100.000 gevallen en ongeveer 400 gevallen werden beschreven in de literatuur.

Lichaamsgewicht wordt vaak meer beïnvloed dan lichaamslengte, gezien het weinige subcutane vetweefsel dat aanwezig is. Botmaturatie is vertraagd, overeenkomstig met kleine gestalte. Mogelijk sluit de fontanel pas laat. De schedel heeft een normale omtrek, wat kan contrasteren met de rest van het lichaam en een op hydrocefalie gelijkend uiterlijk (pseudohydrocefalie) teweegbrengen. Het brede, prominente voorhoofd contrasteert met het kleine, driehoekige aangezicht met kleine, puntige kin, brede mond met dunne lippen en naar beneden gekeerde mondhoeken, grote ogen en blauwige sclerae. Laterale en meestal partiële asymmetrie van de ledematen wordt waargenomen bij 60% tot 80% van de gevallen, maar is niet progressief. Verkorting en/of clinodactylie van de vijfde vingers is een gangbare bevinding. Patiënten leren mogelijk maar traag motorische vaardigheden, en in zeldzame gevallen kan er sprake zijn van intellectuele achterstand.

De etiologie is heterogeen. De meeste gevallen zijn sporadisch. Maternale uniparentale disomie van chromosoom 7 wordt waargenomen bij 10% van de patiënten. Ongeveer 30% van de gevallen vertoont hypomethylatie van het gen H19, dat is gesitueerd in de ingeprente regio 11p15. Hypomethylatie is in de meeste gevallen het gevolg van een epigenetisch mechanisme of een genomische microherschikking, zoals maternale microduplicatie van de regio.

De diagnose gebeurt overwegend klinisch, aangezien er geen specifieke biologische test voorhanden is, maar kan bevestigd worden door detectie van de onderliggende moleculaire anomalie.

Differentiële diagnoses zijn onder meer intra-uteriene groeiretardatie door functiestoornis van de placenta, structurele of mozaïsche chromosomale afwijkingen, neonatale progeria (syndroom van Wiedemann-Rautenstrauch), 3M-syndroom en dwerggroei, Mulibrey-type. Erfelijkheidsadvies hangt af van het onderliggende moleculaire mechanisme.

Prenatale diagnose is doorgaans niet mogelijk (aangezien de meeste gevallen die tot op heden werden gerapporteerd, sporadisch zijn, wordt tijdens de zwangerschap niet geanticipeerd op het potentiële risico op het krijgen van een getroffen kind).

Het herhalingsrisico is extreem laag in geval van uniparentale disomie van chromosoom 7 of epigenetische anomalieën in de regio 11p15.

De behandeling is ondersteunend. Therapie met groeihormoon kan de groei versnellen en de finale lichaamslengte vergroten, maar de streeflengte wordt niet bereikt.

Behalve kleine gestalte en slanke bouw is de prognose op lange termijn goed. Hemihypotrofie is niet geassocieerd met een verhoogd risico op tumoren.