De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De prevalentie van TBS is onbekend, maar werd geschat op 1/250.000. Tot op heden zijn meer dan 100 gevallen gemeld. De exacte prevalentie is moeilijk te bepalen door de overlap met andere gelijkaardige syndromen.

De klinische presentatie is variabel, zelfs binnen dezelfde familie. De meeste patiënten presenteren zich met een anus imperforatus (82%), dysplastische oren die zich manifesteren met te sterk omgevouwen superieure helices en preauriculaire aanhangsels met hoorproblemen (65%), en misvormingen van de duim (89%), zoals trifalangeale duimen, pre-axiale polydactylie en zelden hypoplasie. Andere veel voorkomende verschijnselen zijn nierfunctiestoornis (27%), waaronder eindstadium nierziekte (ESRD) (42%), met of zonder structurele afwijkingen, aangeboren hartziekten (25%), voetmisvormingen (52%), waaronder platvoeten of overlappende tenen, en urogenitale misvormingen zoals hypospadie, vaginale aplasie met gespleten baarmoeder, gespleten scrotum, en cryptorchidie (36%). Oftalmologische verschijnselen (iriscoloboom, microftalmie, lamellaire staar en chorioretinaal coloboom met verlies van het gezichtsvermogen), evenals renale (agenesie/hypoplasie van de nier, polycystische nieren) en cardiale manifestaties (atrium-of ventrikelseptumdefect, tetralogie van Fallot, dodelijke truncus arteriosus, pulmonaalklepatresie, persisterende ductus arteriosus) zijn zeldzaam. Andere zeldzaam voorkomende kenmerken zijn gastro-intestinaal (anale stenose, chronische constipatie, gastro-oesofageale reflux) en centrale zenuwstelsel-gerelateerd, waaronder Duane-anomalie (zie deze term), Type I Arnold-Chiari misvorming, intellectueel tekort (10%), gedragsstoornissen, hersenzenuwenverlamming en hypoplasie van het dorsale deel van het corpus callosum. Rib- en milde vertebrale afwijkingen, groeivertraging en congenitale hypothyreoïdie werden in zeldzame gevallen gemeld.

TBS wordt veroorzaakt door mutaties in het SALL1-gen (16q12.1). Meer dan 70 nonsense-, frameshift- en splice-mutaties werden geïdentificeerd. Grote of volledige deleties werden ook beschreven. Sommige patiënten met klinische TBS hebben een causatieve mutatie in SALL4 in plaats van in SALL1.

De klinische diagnose is gebaseerd op de karakteristieke klinische bevindingen. Sommige patiënten dragen SALL1-mutaties, maar presenteren zich slechts met een subset van deze afwijkingen. Identificatie van een mutatie bevestigt de klinische diagnose. Corresponderende sequencing en qRT-PCR /MLPA technieken zijn klinisch beschikbaar om genmutaties te detecteren. Array CGH/SNP array wordt aanbevolen om de omvang en de geninhoud van grotere deleties te bepalen.

De differentiële diagnoses omvatten VACTERL-/VATER-associatie, Okihirosyndroom en Goldenharsyndroom (zie deze termen).

Prenatale diagnostiek voor zwangerschappen met een verhoogd risico is beschikbaar en vereist meestal de identificatie van de ziekteveroorzakende mutatie in de familie. Maar als typische afwijkingen op een prenatale echo worden waargenomen, is de volledige analyse van het SALL1-gen mogelijk aan de hand van prenatale stalen.

TBS volgt een autosomaal dominant patroon van overerving en ongeveer 50% van de gevallen zijn de novo. Genetisch advies dient te worden verstrekt.

De behandeling bestaat uit onmiddellijke operatie om de anus imperforatus te corrigeren, met aansluitende chirurgie voor ernstige misvormingen van de handen en voeten. Een routinebehandeling van aangeboren hartafwijkingen wordt aanbevolen. Hemodialyse en eventueel een niertransplantatie kunnen nodig zijn. Het is essentieel dat gehoorverlies vroeg behandeld wordt.

De fysieke prognose is afhankelijk van de ernst van de geassocieerde renale en cardiale symptomen. Een prognose met betrekking tot de intellectuele ontwikkeling is niet mogelijk.