De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De ziekte is zeldzaam in de algemene populatie maar heeft een hogere prevalentie onder Asjkenazische Joden, met een geboorteprevalentie van 1 op 40.000, wat overeenkomt met frequentie van heterozygoten van 1 op 100.

De eerste tekenen verschijnen gedurende het eerste levensjaar of later, maar de klinische progressie is meestal traag.

Patiënten met ML-IV vertonen accumulatie van fosfolipiden, gangliosiden en mucopolysacchariden in lysosomale insluitsels, waarvan sommigen lijken op membraneuze cytoplasmatische lichaampjes die worden aangetroffen bij gangliosidosen. De conditie lijkt veroorzaakt te worden door anomalieën van de endocytose van membraancomponenten naar de lysosomen. Het oorzakelijk gen, MCOLN1, is gelokaliseerd in de regio 19p13.3-p13.2 en codeert voor mucolipine-1 (MLN1), een membraanproteïne dat behoort tot de familie van transiënte receptorpotentiaal (TRP)-kanalen. In de literatuur werden ronde de 20 mutaties beschreven, waarvan er twee 95% vertegenwoordigen van de allelen die werden geïdentificeerd in de Asjkenazische populatie.

Diagnose kan vermoed worden na detectie van autofluorescentie in gecultiveerde fibroblasten van ML-IV-patiënten, en wordt bevestigd door identificatie van oorzakelijke mutaties in het gen MCOLN1.

Prenatale diagnose is mogelijk aan de hand van microscopische analyse van amniocyten of chorionvillusstalen, of via moleculaire analyse in gevallen waarbij de genetische anomalie werd geïdentificeerd in de indexpatiënt of de ouders.

De aandoening wordt overgeërfd als een autosomaal recessieve eigenschap.

Tot op heden is er geen specifieke therapie voor de ziekte voorhanden. De behandeling is voornamelijk symptomatisch, gericht op de visuele manifestaties en neurologische gebreken.