De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De prevalentie is onbekend. Tot op heden zijn ongeveer 81 gevallen vermeld in de literatuur .

Het fenotypische spectrum van MTD is variabel, waarbij ernstige gevallen dodelijk zijn in utero of kort na de geboorte, en anderen slechts mildere skeletafwijkingen hebben. Zuigelingen vertonen bij de geboorte een lange romp en korte ledematen. Craniofaciale afwijkingen kunnen ook worden opgemerkt en omvatten een prominent voorhoofd, hypoplasie van het middengezicht en een rechthoekige kaak. Sommigen zijn geboren met een verlenging van het stuitbeen en zelden gemelde bijkomende bevindingen omvatten perceptief gehoorverlies. Snel progressieve kyfoscoliose treedt op tijdens de kindertijd en een omkering in de verhoudingen doet zich voor met een verkorting van de romp en relatief lange extremiteiten. Kyfoscoliosie kan leiden tot thoraxmisvormingen en een afname in longfunctie en ademnood die fataal kan zijn. De kleine gewrichten zijn meestal hypermobiel, terwijl contracturen van de grote gewrichten niet ongewoon zijn en meestal progressief zijn. Ernstige kyfoscoliose en mogelijke atlantoaxiale instabiliteit kunnen leiden tot myelopathie. Volwassenen bereiken een gemiddelde hoogte van 107-135 cm. De intelligentie is normaal.

MTD is het gevolg van mutaties in het 'transient receptor potential vanilloid 4' (TRPV4)-gen (12q24.1) dat codeert voor een polymodaal Ca2+ -permeabel kationenkanaal dat in verscheidene weefsels voorkomt. Mutaties in dit gen veroorzaken een toename van calcium in de chondrocyten en bijgevolg een verstoorde endochondrale ossificatie en de klinische manifestaties van MTD.

De diagnose is gebaseerd op klinische en radiologische bevindingen. Radiologische bevindingen omvatten korte diafysen met brede metafysen, uitgesproken platyspondylie, vroegtijdige verkalking van tongbeen en ringkraakbeen, hellebaardvormig bekken, ernstige hypoplasie van het anterieure deel van de eerste halswervels en rechthoekige, onregelmatige hielbeenderen. Radiologische manifestaties veranderen op verschillende leeftijden. Moleculair genetische testen kunnen een mutatie in het TRPV4-gen identificeren en bevestigen daarmee de diagnose.

Differentiële diagnoses omvatten mucopolysaccharidose type IV en andere soorten spondylometafysaire dysplasie, in het bijzonder Kozlowski-type spondylometafysaire dysplasie (zie deze termen), een allele aandoening die een belangrijke overlap met milde MD-gevallen vertoont.

Een prenatale diagnose is mogelijk door genetische analyse en prenatale evaluatie (met behulp van een 3D CT-scan of echografie) en zou moeten aangeboden worden wanneer een mutatie in de familie bekend is.

MTD wordt autosomaal dominant overgeërfd en erfelijkheidsadvies is mogelijk. Ouders met MTD hebben een kans van 50% om de ziekte aan hun nakomelingen over te dragen. Veel gevallen doen zich de novo voor, maar in gezinnen zonder ziektegeschiedenis kan kiemlijnmosaïcisme toch niet worden uitgesloten.

De behandeling is gericht op het vermijden van de progressie van skeletmisvorming en onderhouden van de longfunctie. Standaardpraktijk omvat ondersteuning met braces tot het skelet volgroeid is. Een conservatieve benadering geniet meestal de voorkeur, maar in sommige gevallen kunnen chirurgische ingrepen (d.w.z. corrigerende chirurgie van de wervelkolom met posterieure fusie) succesvol zijn in het stoppen van misvorming. Pre-operatieve evaluatie van de longfunctie is verplicht voordat een invasieve procedure wordt overwogen. Regelmatige medische opvolging moet waken over tekenen van ademhalingsmoeilijkheden of myelopathie. Een tracheotomie en ondersteunende beademing op lange termijn kunnen nodig zijn in ernstige gevallen.

De prognose is afhankelijk van de ernst van de ziekte. De levensverwachting is meestal niet beïnvloed, tenzij er respiratoire complicaties optreden.