De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De incidentie is geschat op 1/100.000 geboortes in Japan en 1/50.000 geboortes in het V.K.

De aanvang van EIEE vindt plaats binnen de eerste 3 levensmaanden maar sommigen vertonen de ziekte al binnen de eerste aantal weken na de geboorte. Neonatale patiënten hebben slechte zuigreflexen, hypotonie en algemene en symmetrische tonische spierkrampen die in groep of alleenstaand kunnen voorkomen en tot 10 seconden kunnen duren. Het patroon van deze krampen blijft ongewijzigd bij waken of slapen en ze kunnen honderden keren per dag optreden. Andere soorten aanvallen, waaronder gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen, focale motorische aanvallen en hemiconvulsies, worden waargenomen in 1/3 van de gevallen. Patiënten die langer dan 2 jaar overleven, vertonen ernstige psychomotorische gebreken. In sommige gevallen kan EIEE overgaan in Westsyndroom (tussen een leeftijd van 2-6 maanden) en later in Lennox-Gastautsyndroom (zie deze termen). Bepaalde genetische varianten vertonen bijkomende kenmerken zoals dyskinetische bewegingen en een atypisch fenotype van Rettsyndroom (zie deze term). Overlijden is vaak ten gevolge van pneumonie of andere complicaties van een complexe afwijking.

De oorsprong van EIEE kan verschillen. Vele gevallen werden geassocieerd met structurele afwijkingen aan de hersenen. Sommige gevallen zijn het gevolg van metabole aandoeningen (cytochroom C-oxidasedeficiëntie, carnitinepalmitoyltransferase II-deficiëntie; zie deze termen) of misvormingen aan de hersenen (zoals porencefalie en hemimegalencefalie; zie deze termen) die van oorsprong al dan niet genetisch kunnen zijn. Genetische varianten van EIEE werden geassocieerd met mutaties in bepaalde genen zoals onder meer ARX (Xp22.13), CDKL5 (Xp22), SL25A22 (11p15.5) en STXBP1 (9q34.1). Dat deze genetische afwijkingen leiden tot EIEE wordt vermoed op basis van hun relatie met neuronale stoornis of dysgenesie van de hersenen.

De diagnose is gebaseerd op klinische en elektro-encefalografische bevindingen. Een karakteristiek elektro-encefalogram (EEG) vertoont een patroon met suppressie-uitbarstingen ('suppression-burst') (dat verschijnt bij aanvang van de krampen) dat bestaat uit een vlaag van pieken en polypieken met hoge amplitude die afwisselen met periodes van basisritme met laag voltage (suppressie). Dit EEG-patroon is continu en blijft ongewijzigd tijdens waken en slapen. Structurele afwijkingen kunnen vaak waargenomen worden bij een MRI van het hoofd.

Differentiële diagnoses omvatten andere epileptische encefalopathieën zoals vroege myoclonische encefalopathie, Westsyndroom (zie deze termen) en andere epileptische encefalopathieën met vroege aanvang.

Prenatale diagnose is mogelijk bij families met een gekende genetische etiologie.

Er werd autosomaal recessieve overerving gerapporteerd maar de meeste gevallen van EIEE zijn sporadisch (de novo mutaties). Bijgevolg is erfelijkheidsadvies waardevol om ouders te informeren dat het risico dat ze lopen om nog kinderen met EIEE te krijgen laag is.

Er is geen remedie voor EIEE en patiënten hebben constant toezicht en verzorging nodig. Anti-epileptica zoals benzodiazepinen, valproïnezuur, levetiracetam, zonisamide en fenobarbital controleren aanvallen met beperkt succes, net als pyridoxine. Ook voor een ketogeen dieet een zekere mate van succes gerapporteerd voor het controleren van aanvallen. Bij patiënten met een geassocieerde metabole aandoening kan er een verbetering optreden in het verloop van EIEE eens deze aandoening is behandeld. Op dezelfde manier hebben EIEE-patiënten met bepaalde structurele afwijkingen voordeel gehaald uit chirurgische ingrepen, indien deze unilateraal waren.

De prognose is ongunstig met doorgaans optreden van de dood tijdens de zuigelingentijd (50% voor de leeftijd van 2 jaar). Overlevenden hebben ernstige psychomotorische stoornissen met voortdurende aanvallen.