Wyszukaj chorobÄ™ rzadkÄ…
Inne opcje wyszukiwania
Dysplazja zmienna typu 1
Definicja choroby
Dysplazja zmienna typu 1 jest rzadką spondyloepimetafyzealną dysplazją charakteryzującą się długim tułowiem i krótkimi kończynami w okresie niemowlęcym, po czym rozwija się znaczna i postępująca kifoskolioza, powodując odwrócenie proporcji ciała w dzieciństwie (skrócenie tułowia i relatywne wydłużenie kończyn) i końcowy niski wzrost w wieku dorosłym.
ORPHA:2635
Classification level: DisorderPodsumowanie
Epidemiologia
Częstość występowania jest nieznana. Około 81 przypadków zostało dotąd opisanych w literaturze.
Obraz kliniczny
Spektrum fenotypowe dysplazji zmiennej typu 1 jest zmienne, z ciężkimi przypadkami śmiertelnymi in utero lub wkrótce po urodzeniu, a innymi mającymi tylko łagodniejsze zmiany kostne. Niemowlęta przy urodzeniu prezentują długi tułów i krótkie kończyny. Nieprawidłowości twarzoczaszki są również zauważalne i obejmują wydatne czoło, niedorozwój środkowej części twarzy i prostokątną żuchwę. Niektórzy rodzą się z długą kością ogonową i rzadko opisywany jest niedosłuch odbiorczy. Szybko postępująca kifoskolioza pojawia się w dzieciństwie i widać odwrócenie proporcji ciała ze skróceniem długości tułowia i stosunkowo długimi kończynami. Kifoskolioza może prowadzić do deformacji klatki piersiowej i do spadku wydolności płuc i niewydolności oddechowej, które mogą być śmiertelne. Małe stawy są zazwyczaj nadmiernie ruchome podczas gdy przykurcze dużych stawów nie są rzadkie i zwykle ulegają nasileniu. Znaczna kifoskolioza i możliwa niestabilność kręgu szczytowego mogą prowadzić do mielopatii. Dorośli osiągają średnią wysokość 107-135 cm. Inteligencja jest prawidłowa.
Etiologia
Dysplazja zmienna typu 1 jest wynikiem mutacji w genie TRPV4 (ang. transient receptor potential vanilloid 4) na chromosomie 12q24.1, kodującym polimodalne przepuszczalne kanały kationowe Ca2 +, które znajdują się w różnych tkankach. Mutacje w tym genie powodują wzrost poziomu wapnia w chondrocytach, a tym samym zakłócenia wewnątrzchrzęstnego kostnienia i objawy kliniczne dysplazji zmiennej typu 1.
Metody diagnostyczne
Rozpoznanie opiera się na objawach klinicznych i radiologicznych. Radiologicznie stwierdza są krótkie trzony kości długich z szerokimi przynasadami, znaczącą platyspondylią, przedwczesne zwapnienie chrząstki pierścieniowatej i gnykowej, miednicę w kształcie halabardy, znaczną hipoplazję przedniej części pierwszych kręgów szyjnych i zmienione, nieregularne kości piętowe. Radiologiczne objawy są zmienne w zależności od wieki. Molekularne badania genetyczne mogą zidentyfikować mutację w genie TRPV4, co potwierdza diagnozę.
Rozpoznanie różnico
Diagnostyka różnicowa obejmuje mukopolisacharydozę typu IV i inne rodzaje spondylometafyzealnych dysplazji, w szczególności dysplazję spondylometafyzealną typu Kozłowskiego (zobacz ten termin), zaburzenie alleliczne, który wykazuje podobieństwo kliniczne do łagodnych przypadków MD.
Diagnostyka prenatalna
Diagnostyka prenatalna jest możliwe poprzez badania genetyczne i prenatalne badania (jak tomografia komputerowa 3D i USG) i powinny być zaproponowane w rodzinach ze znaną mutacją.
Poradnictwo genetyczne
Dysplazja zmienna typu 1 jest dziedziczona autosomalnie dominująco i poradnictwo genetyczne jest możliwe. Rodzice z dysplazją zmienną typu 1 mają 50% ryzyka przekazania choroby potomstwu. Wiele przypadków występuje de novo, ale w rodzinach bez obciążenia tą chorobą, nie można wykluczyć mozaikowatości germinalnej.
Postępowanie i leczenie
Leczenie jest ukierunkowane na profilaktykę postępu deformacji kośćca i utrzymanie funkcji płuc. Standardowe postępowanie obejmuje usztywnienie do momentu osiągnięcia dojrzałości kostnej. Korzystne jest zwykle zachowawcze podejście, ale zabiegi chirurgiczne mające na celu zatrzymania deformacji (np. chirurgiczna fuzja kręgosłupa) mogą być w niektórych przypadkach skuteczne. Przedoperacyjna ocena czynności płuc jest obowiązkowa przed rozważaniem każdej procedury inwazyjnej. Regularna kontrola powinna polegać na monitorowaniu wszelkich trudności w oddychaniu lub oznak mielopatii. Tracheotomia i długoterminowe wsparcie wentylacji może być konieczne w ciężkich przypadkach.
Rokowanie
Rokowanie zależy od stopnia nasilenia choroby. Średnia długość życia zwykle pozostaje nie zmieniona, chyba że istnieją powikłania ze strony układu oddechowego.
Dokładna informacja
Profesjonaliści
- Streszczenie informacji
- Polski (2014, pdf)
- Russian (2014, pdf)
- PrzeglÄ…d genetyki klinicznej
- English (2014)
Dodatkowy informacja