De portaalsite voor zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen

De prevalentie wordt geschat op 1 op 100.000, met Hurlersyndroom goed voor 57% van de gevallen, Hurler-Scheiesyndroom goed voor 23% van de gevallen en Scheiesyndroom goed voor 20% van de gevallen.

Bij de ernstige vorm (Hurlersyndroom of MPS I-H, zie deze term) zijn de belangrijkste symptomen skeletale misvormingen en een vertraging in de motorische en intellectuele ontwikkeling. Het manifesteert zich 6-8 maanden na de geboorte. Andere manifestaties omvatten corneale vertroebeling, organomegalie, hart- en vaatziekten, kleine gestalte, hernia, gelaatsdysmorfie en hirsutisme. Radiologisch onderzoek van het skelet toont het karakteristieke patroon van dysostosis multiplex aan. Hydrocefalie kan optreden na het tweede levensjaar. Patiënten met de vorm die zich op volwassen leeftijd manifesteert (Scheiesyndroom of MPS I-S, zie deze term) hebben een bijna normale lengte en vertonen geen intellectuele achterstand. Typische symptomen zijn stijve gewrichten, vertroebelingen van de cornea, carpaletunnelsyndroom en milde skeletale veranderingen. Aortaklepaandoeningen kunnen voorkomen. Compressie van het cervicale ruggenmerg, door glycosaminoglycaaninfiltratie van het hersenvlies, kan leiden tot spastische verlamming indien het niet gecorrigeerd wordt door neurochirurgische tussenkomst. Patiënten met de intermediaire vorm (Hurler-Scheiesyndroom of MPS I-H / S, zie deze term) hebben een normale of bijna normale intelligentie, maar vertonen verschillende gradaties van lichamelijke beperking.

De verschillende fenotypes worden veroorzaakt door allelische mutaties in het alfa-L-iduronidasegen (IDUA, gelokaliseerd in 4p16.3). De mutaties resulteren in volledige deficiëntie van het enzym bij Hurlersyndroom of gedeeltelijk bij het Scheiesyndroom, wat zorgt voor lysosomale accumulatie van dermatansulfaat (DS) en heparansulfaat (HS).

Een vroege diagnose is moeilijk omdat de eerste klinische verschijnselen niet specifiek zijn (hernia, luchtweginfecties, etc.), maar het is zeer belangrijk dat een vroege behandeling mogelijk wordt gemaakt. De biologische diagnose is gebaseerd op de detectie van een verhoogde uitscheiding van DS en HS in de urine en de demonstratie van de enzymatische deficiëntie (in het plasma, leukocyten, fibroblasten, trofoblasten of amniocyten).

Mucopolysaccharidose type VI (Maroteaux-Lamysyndroom, zie deze term) lijkt in vele aspecten op mucopolysaccharidose type I, echter, MPS VI patiënten hebben nooit een verstandelijke handicap. Mucopolysaccharidose type II (zie deze term), een X-gebonden recessieve aandoening, met ernstige gewrichtscontracturen als een karakteristiek symptoom, heeft ook veel kenmerken gemeenschappelijk met mucopolysaccharidose type I.

Een prenatale diagnose kan uitgevoerd worden door enzymtesten of moleculaire genetica in families waar de mutatie is geïdentificeerd.

De overdracht is autosomaal recessief. Erfelijkheidsadvies wordt aanbevolen.

Het genotype moet worden vastgesteld door diagnose bij alle patiënten, omdat dit kan helpen bij het bepalen van de therapeutische aanpak. Symptomatische behandeling dient te worden voorgesteld door een multidisciplinair team. Hematopoietische stamceltransplantatie is bruikbaar gebleken bij sommige patiënten. De behandeling met het vervangende enzym (laronidase) kreeg in 2003 goedkeuring voor het in de handel brengen als weesgeneesmiddel. Alle patiënten, ook degenen die geen transplantatie hebben ondergaan of bij wie de transplantatie is mislukt, hebben aanzienlijk baat bij enzymvervangingstherapie (ERT). Toegediend als wekelijkse infusies leidt het tot verbetering van de longfunctie en beweeglijkheid van het gewricht.

Vroege behandeling vertraagt ​​progressie van de ziekte. Het is echter niet effectief tegen neurologische laesies. De levensverwachting is normaal of slechts licht beïnvloed bij het Scheiesyndroom, maar is verlaagd bij het Hurlersyndroom, met overlijden voordat de adolescentie is bereikt als gevolg van ernstige cardiovasculaire en respiratoire complicaties.